විදාලන්නට නිදහසේ තටු කියා නොමදෙයි සියොත්‌ කැළ හට
රටා මවනට මුවේ රැඳි බස පවුරු වැට බැමි බඳිනු කුමකට?
රට සමුදා බසේ සැඟවුණ නොදා හණමිට හඹස්‌ කූඩෙට
විවර කරවා දෙනෙත බස වෙත බෙදයි බස රස තුරුණු දෑතට
බසේ සැඩ දඬු තැන්‌ මකා බස සකසමින්‌ මුදු සුමුදු වහරට
රටා ලියකම්‌ රැඳුණු බස රස අදට ඔබිනා ලෙසට මුසුකොට
බබුළුවන්නට අපේ හෙළ බස ගෙන ගොසින්‌ සිඳු තෙරින්‌ එතෙරට
පණ ගැහෙන බස සුසුම රැකුමට යුතුකමයි මහැදුරණි ඔබහට
මුලකුරේ රස නෙතට හුරුකොට පණ පොචවා නිති අකුරු මිහිරට
ඔබෙන්‌ ඔපවුණු කුඩා තරුකැට කරන අයැදුම උදා හිරු හට
වලා අතරත දිවාකර ලෙද ගිමන් හරිනට නොහැක ඔබහට
දිගාසිරි ලැබ රකිනු මැන බස සැරඳදෙමින්‌ බස සේම මතුවට
අමාෂා ඉඳුවඊට ප්‍රනාන්දු
12 ශ්‍රේණිය – කලා – විශාඛා විද්‍යාලය – කොළඹ 05